Hayatimda hatirlayabildigim ilk dusunsel anim sanirim 1969-70 yillarina ait.O zaman 6-7 yaslarindaydim..Guzel bir bahar gunu yesillikler icindeki koyumuzde annem ve teyzemler misir tarlasinda capa yapiyorduk.Bizde birkac cocuk onlar calisirken yanlarinda oynuyorduk, onlara yardimci olmaktan ziyade, daha cok ayaklarina dolaniyorduk.Bu sirada annem yanindaki teyzeme “biliyormusun Hasim agamin Kemal ‘Allah yok diyormus, allahi inkar ediyormus’ dedi.Teyzem de “hasa ..duh..duh..togbe,togbe ..allah akil fakir versin bunlara”dedi.Saniyorum o zamanlar Kemal abi Istanbul'da bir lise de okuyordu.
Okuma yazmayi dahi ogrenme imkaanini bulamamis oldukca iyi niyetli annem ile teyzem arasindaki bu muhabbet beynime o an adeta kazindi.. Kuskusuz, sebebi bu turden bir tramvayi hayatimda ilk defa yasiyor olmamdi.. Bu sohbete ani ve ic gudusel tepkimi de cok iyi hatirliyorum..Onlarin sohbetine sesli olarak katilmamistim ama, kulaklarim tilki kulagi gibi acilmisti ve o an aynen soyle gecti icimden ” Nasil Allah olmaz ya..Allah yoksa biz nasil variz, bu agaclar, misirlar,dereler, denizler nereden geldi?!”
Iste bu olayla baslayan dusunce dunyamdaki firtinalar, inisler cikislar, sonraki yillarimda hayatimin esasi oldu.Sebebini hic bir zaman bilemeyecegim bir sekilde, " dunsunsel ozgurlugum" konusundaki onceligim ve hassasiyetim bende vaz gecilmez bir tutku oldu.Bu ozgurlugumun baskalari tarafindan, kontrol altina alinmasi ve daha da onemlisi bu ozgurlugume "hukmedilmesi" endisesini ve korkusunu hep yasadim.Simdi geriye donup baktigimda Turkiye gibi bir ulke de bu tur "endise ve korku" icin ne kadar da hakliymisim.Sonraki nacizhane yasamimizda, bizim bu en dogal insani hakkimizi elimizden almak isteyecek ne kadar da cok "fikir vampiri" gorecekmisiz..
Bu benim icin ayni zamanda buyuk bir sorumlulukdu.
devam edecek..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment